Ułatwienia dostępu

Leczenie
gradówki

Gradówka - przyczyny

W powiece znajdują się liczne gruczoły, np. gruczoły tarczkowe (Meiboma) czy gruczoły potowe. Gruczoły Meiboma produkują wydzielinę tłuszczowa i pełnią ważną funkcję w tworzeniu prawidłowego filmu łzowego. Gradówka to przewlekły stan zapalny gruczołu lub kilku gruczołów Meiboma.

Wśród najczęstszych chorób i stanów predysponujących do powstania gradówki należą:

  • choroby skóry, np. trądzik różowaty, łojotok, łojotokowe zapalenie skóry,

  • dysfunkcja gruczołów Meiboma,

  • zakażenie nużeńcem (Demodex),

  • zapalenie brzegów powiek,

  • zaburzenia hormonalne.

Sposoby leczenia gradówki

W niektórych przypadkach następuje samowyleczenie ‒ zaczopowany gruczoł Meiboma ulega samoistnemu wchłonięciu, otwiera się jego ujście w krawędzi powieki lub gradówka przebija się przez skórę lub spojówkę a jej zawartość opróżnia się na zewnątrz.

Najczęstszym sposobem postępowania jest regularne rozgrzewanie gradówki (czas trwania 10 min, temperatura ok 40 C) oraz masaż powieki w kierunku krawędzi powieki, w której znajdują się ujścia gruczołów. Wyniki badań naukowych wskazują, że antybiotyki oraz

sterydy w maści mają zastosowanie w przypadku jęczmieni, natomiast w przypadku gradówki ich stosowanie nie przynosi dalszych korzyści.

Jeśli rozgrzewanie i masaż mechaniczny nie przynoszą rezultatu, gradówkę usuwa się w ramach zabiegu ambulatoryjnego.

Po znieczuleniu powieki, odwija się ją i stabilizuje specjalnym urządzeniem, gradówkę nacina się od wewnętrznej strony powieki, aby nie powstała widoczna na zewnątrz blizna, zawartość gradówki opróżnia się i wycina chirurgicznie włóknistą torebkę, jaką organizm wytwarza wokół materiału zapalnego.

Po zabiegu stosuje się przez jeden dzień opatrunek uciskowy, a następnie stosuje się maść z antybiotykiem. Bezpośrednio po zabiegu bardzo często występuje obrzęk tkanek oraz siniak związany z podaniem podskórnym środka znieczulającego i samą procedurą chirurgiczną.

Cennik