Selektywna trabekuloplastyka laserowa

• jaskra pierwotnie otwartego kąta (JPOK),

• jaskra w przebiegu zespołu pseudoeksfoliacji (PEX),

• jaskra barwnikową

• senadciśnienie oczne o dużym ryzyku.

SLT można stosować zarówno u pacjentów z wcześniej rozpoznaną jaskrą, u których IOP nie jest satysfakcjonująco kontrolowane przez stosowaną farmakoterapię, jak i u pacjentów wcześniej nieleczonych.

Przed zabiegiem podaje się do oka:

• krople zwężające źrenicę (pilokarpinę), co u wielu osób wywołuje napięcie wokół oczu lub ból głowy, zwężenie źrenicy, co wpływa na ilość światła wpadającą do tego oka i związane z tym inne (gorsze) widzenie;

• krople zapobiegające wzrostowi ciśnienia w oku (brymonidynę);

• krople znieczulające powierzchnię oka (proksymetakainę);

Na powierzchnię oka zakłada się specjalną soczewkę kontaktową, która umożliwia skierowanie wiązki lasera w odpowiednie miejsce w oku, stabilizuje ruchy oka i zapobiega mrugnięciu w czasie zabiegu. Pomiędzy soczewką a powierzchnią oka znajduje się dodatkowo żel.

Zabieg jest stosunkowo krótki. Pacjent znajduje się w pozycji siedzącej i ma za zadanie spokojne patrzeć drugim otwartym okiem na wprost oraz dociskać czoło do ramki lampy szczelinowej. Zdaniem wielu osób zabieg jest całkowicie bezbolesny.

SLT to bezpieczny zabieg, a większość powikłań, które obserwowano, jest krótkotrwała i możliwa do szybkiego wyleczenia.

Wśród powikłań wymienia się przemijające zdarzenia niepożądane związane z samym zabiegiem:

• przejściowe zwyżki IOP, występujące bezpośrednio po zabiegu lub krótko po nim (w zapobieganiu im stosuje się brymonidynę przed zabiegiem i natychmiast po nim),

• łagodne cechy zapalenia przedniego odcinka błony naczyniowej (w zapobieganiu im stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne 3 razy dziennie przez 4–7 dni po zabiegu),

• rzadko zmiany w obrębie rogówki: erozja rogówki, przejściowe zaburzenia śródbłonka rogówki, mogące powodować przejściowe pieczenie, kłucie, ból, nasilone łzawienie, nadwrażliwość na światło,

• bardzo rzadko obwodowe zrosty przednie (ang. peripheral anterior synechiae – PAS; 2,86% przypadków),

• bardzo rzadko– torbielowaty obrzęk plamki – zazwyczaj u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka, np. cukrzycą czy zakrzepem żyły środkowej siatkówki (CRVO).

Wydaje się, że na wczesnym etapie jaskry SLT może być tańsze niż miejscowa farmakoterapia. Skuteczność SLT jest ograniczona w czasie. Zaletą zabiegu jest możliwość jego powtarzania. Wykazano, że powtórne SLT jest skuteczne i w 36–67% przypadków umożliwia osiąganie docelowego IOP. Częstość zgłaszanych powikłań była porównywalna z SLT wykonywanym po raz pierwszy. SLT może być szczególnie istotną formą leczenia u pacjentów słabo współpracujących lub niestosujących się do zaleceń miejscowej farmakoterapii. Kolejną korzyść stanowi ograniczenie miejscowych i ogólnych działań niepożądanych leków przeciwjaskrowych.