UBM to rodzaj ultrasonografii o bardzo wysokiej częstotliwości. Standardowe USG do badania oka wykorzystuje ultradźwięki o częstotliwości 10 MHz, natomiast w przypadku UBM wykorzystuje się częstotliwość 50 MHz. Rozdzielczość osiowa obrazu wynosi 35, a rozdzielczość poprzeczna – 60. Zaletą tej technologii jest niezwykle wysoka rozdzielczość uzyskanego obrazu. Badanie UBM jako jedyne, pozwala uwidocznić strukturę tęczówki, komorę tylną oka, więzadełka soczewki i położenie soczewki własnej, jak również soczewki sztucznej oraz niezwykle trudno dostępne do badania okulistycznego struktury oka umiejscowione tuż za tęczówką np. ciało rzęskowe.
diagnostyka i różnicowanie patologicznych zmian w tęczówce
diagnostyka i różnicowanie cyst/torbieli/nowotworów ciała rzęskowego,
diagnostyka i różnicowanie guzów naczyniówki położonych na bardzo dalekim obwodzie dna oka (tj. z przodu gałki ocznej),
oceny szerokości i konfiguracji kąta przesączania (ważne w diagnostyce jaskry),
badanie aparatu więzadełkowego soczewki własnej oka,
ocena położenia wszczepionej soczewki sztucznej,
pomiary głębokości komory przedniej oka.
Przebieg badania
Na znieczulone oko zakłada się specjalnie skonstruowany, miękki przypominający „kieliszek” pojemnik silikonowy (ang. scleral shell), który wypełnia się roztworem soli fizjologicznej. Końcówkę sondy UBM zanurza się w tym roztworze, co umożliwia uwidocznienie badanych struktur oka.
Potencjalne ryzyka
Badanie jest całkowicie bezbolesne, ponieważ powierzchnia oka zostaje znieczulona kroplami. Po zakończeniu procedury możliwe jest podrażnienie powierzchni oka oraz przejściowe przymglenie widzenia związane z zastosowaniem kropli znieczulających, kontaktem z roztworem soli fizjologicznej oraz samym silikonowym pojemnikiem. Badanie UBM może być wykonywane także u kobiet w ciąży.